What you don’t know

Sometimes what you don’t know will actually save you.

Because sometimes it is better to be shielded from the reality you know but don’t want to see.

 It’s easier to live in refusal of what is actually happening than face the truth that may shatter your insides.

There is a reason why it is said that “ignorance is bliss”. Because what you don’t know, won’t hurt you.

There is a great difference in sensing reality than actually experiencing it first-hand. Because for as long as you’re not witness to it, you still carry hope. And it that very hope is what helps you survive.

Advertisement

The little you know…

They say ignorance is bliss. And sometimes it’s true. Because sometimes, there are things you don’t want to know. That you’d be much better off if you didn’t see. And just sometimes, living in your own (ignorant) little world, may simply keep you happy.

It’s like turning a blind eye to the problem of poverty and illegal immigration, which pushes people to the edge, and eventually to their drowning – like what happened on Thursday 03 October outside the island of Lampedusa, Italy, where over 100 people died in an attempt to flee from African shores into Europe. It’s the belief that if you pretend it’s not there, it never happened, and the problem doesn’t exist.

But the same thing applies to other occasions. For example, dwelling too much on the lives of others as so perfectly publicized on social media networks and getting depressed that your life is far from that. You don’t need to know all that information so openly thrown out there at…well, anyone!

People were much more sociable before the rise of social media. Before you could publicise every second of your life and so desperately try to persuade how insanely perfect and awesome everything is with you. In fact, it seems people were even happier, before the invasion of all these negative effects of technology.

So sometimes, you should close your eyes and ears to things around you, things that bother you and only serve to make you feel worse. There’s no point. Because life is what you make of it. And you don’t need to publish every second of it, to count your likes and comments, in order to feel good about what you do. That simply proves the contrary of exactly what you want to demonstrate. And the absence of self-esteem, to say the least.

Sometimes ignorance is bliss. Because, sometimes the less you know about the troubles of this world, the better you feel about living in it.

Whether this is right or wrong, is up to you to judge…

“Where ignorance is bliss, ’tis folly to be wise” – Thomas Gray.

What you know…or you think you do

There are many sayings which argue that knowledge is power. I don’t know however how strong it is, particularly in an era when what you know comes second to who you know… Nonetheless, we all have fun with seemingly useless and random information, like “If you keep a goldfish in a dark room, it will eventually turn white”. You never know when it will come in handy – well maybe not the goldfish fact, but you might need to know, for example that there are no clocks in Las Vegas gambling casinos, or that a “hairbreadth away” is 1/48 of an inch, and an inch is 2.54 centimeters. Either way, it is certainly better to know something than to be found in a situation where you need to frown, blush and pretend to be muttering something in order to avoid that awkward moment of not knowing the right response.

But sometimes what you think you know is not even close to what you actually do. A very interesting online survey concerning public knowledge of science and religion in the US has actually revealed just that. That even things you presume as given, as guaranteed knowledge, and as obvious facts, are…well, not.

There are people who don’t know that carbon dioxide causes rising temperatures, despite climate change, global warming and greenhouse gases being a major concern of the 21^st century. Even in things that are considered basic knowledge, people are found lacking information, or simply appearing ignorant of these facts.

Teachers and lecturers themselves can testify on the “pearls of wisdom” found in student responses. And although some are imaginative and creative, others are simply silly.

Even in enquiring young people at random what national holiday a country is celebrating at a given day, receives replies that definitely call for a face-palm simply to avoid slapping them right then and there. To some extremes, some people don’t even know what Christmas and Easter stand for, apart from presents and chocolate eggs respectively. Gulping at amazement at the response, people who know the right answer are left wondering what exactly it is that education these days offers. And whose fault is it – the education system’s? The educators? Or the people themselves? Is it that we are so lost in the mundane and the casual that we no longer care about the important stuff? Or is it because our attention span is depleting to such an extent due to the technology peak that we can no longer truly concentrate on storing long-term valuable information?

Whichever the answer, the words of Confucius resonate soundly in an era of widespread information but little knowledge: “real knowledge is to know the extent of one’s ignorance”.

 

Also part of Daily Prompt: Pants on Fire

Η διαφορά μεταξύ του τι λες και του τι ξέρεις

Λένε ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας. Και έχουν δίκιο. Άν όμως δεν παραδέχεσαι κιόλας την ημιμάθειά σου είναι ακόμη χειρότερο. Πόσοι άνθρωποι παινεύονται για γνώσεις και ικανότητες που στην αλήθεια δεν έχουν, απλά και μόνο για να εξασφαλίσουν μια καλύτερη δουλειά, μια ψηλότερη θέση, ή απλά να ανέβουν στην εκτίμηση κάποιου άλλου. Καταλήγουμε έτσι στο να υπάρχουν σε υψηλές θέσεις πρόσωπα που στην ουσία δε θα έπρεπε να είναι εκεί αφού δεν έχουν τις ικανότητες ή τις γνώσεις που αρμόζουν.

Ένα ιδιαίτερα εμφανές παράδειγμα σήμερα είναι η γνώση των αγγλικών και το πόσο φτωχή είναι σε μια χώρα που όχι μόνο προεδρεύει του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτούς τους μήνες, αλλά και που καυχιέται τόσο για την άριστη γνώση αγγλικών των κατοίκων της. Κι όμως από απλά πληροφοριακά δημοσιεύματα, σε ανακοινώσεις, δελτία τύπου και ειδήσεις, πινακίδες στους δρόμους και αλλού, μέχρι και στον προφορικό λόγο, αποδεικνύεται όλο και πιο τρανά πως η “άριστη αυτή γνώση της αγγλικής” πολύ απλά δεν υπάρχει. Τα λάθη που παρατηρούνται στα κακογραμμένα αυτά αγγλικά κείμενα δεν είναι μόνο ορθογραφικά, συντακτικά και γλωσσικά, αποδίδονται επίσης και στο γεγονός πως τα κείμενα είναι εμφανώς μεταφρασμένα κυριολεκτικά από τα ελληνικά σε βαθμό που δεν γίνονται καν κατανοητά. Και το χειρότερο βέβαια είναι πως φαίνεται έντονα το γεγονός ότι δεν πέρασαν από διόρθωση ή έστω από μια δεύτερη ανάγνωση όπου σίγουρα θα εντοπίζονταν αμέσως.

Λάθη σαν κι αυτά χαρακτηρίζουν τα αγγλικά κείμενα και του εθνικού πρακτορείου ειδήσεων, κάτι που εκθέτει το δημοσιογραφικό σώμα γενικότερα στα μάτια ξένων δημοσιογράφων που αποτείνονται στο πρακτορείο για ειδήσεις που θα χρησιμοποιηθούν ως βάση ή ως αναφορά για τα δικά τους κείμενα. Ιδιαίτερα τώρα που ψάχνουν πληροφορίες για τις δραστηριότητες της Κυπριακής Προεδρίας. Το πρόβλημα όμως έγκειται στο ότι κανείς δεν παραδέχεται ότι όντως τα κείμενα είναι κακογραμμένα, γεμάτα λάθη, αλλά και στο ότι συγχρόνως δεν παρατηρείται καμία απολύτως βελτίωση στην ποιότητά τους. Κι αν οποιοσδήποτε προσφέρει μια συμβουλή ή παρατήρηση για το πως θα μπορούσε να βελτιωθεί το γράψιμο, η νοοτροπία του “βολεμένου” υπαλλήλου υπερισχύει με τη λογική του “ποιός είσαι εσύ που θα μου πεις τη δουλεία μου”.

Είναι κρίμα όμως μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά. Γιατί τέτοια κείμενα – και όχι μόνο – και η ανάλογη αντιμετώπιση τους εκθέτουν όχι μονο τους άμεσα υπεύθυνους, αλλά και ολόκληρη την κοινωνία στην οποία ανήκουν. Θα έπρεπε άρα η παραδοχή ελλέιψεων και ημιμάθειας να γίνεται η αφορμή για βελτίωση και διόρθωση του προβλήματος, έτσι ώστε η επερχόμενη πιθανή προαγωγή να οφείλεται στις πραγματικές αξίες του καθενός, και η ημιμάθεια του να μην γίνεται απλά αιτία για να διαιωνίζεται το πρόβλημα.

(25 Αυγούστου 2012)